آیت الله حجت: شیعیان افغانستان با موانع مختلفی رو به رو هستند/ زبان پشتو در "ویکی شیعه" هر چه بیشتر تقویت شود
عضو افغانستانی مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) گفت: شیعیان در افغانستان در اقلیت قرار دارند و حدود یک چهارم جمعیت این کشور را تشکیل می دهند. اقلیت بودن موجب شده است که موانع مختلفی پیش روی شیعیان در افغانستان وجود داشته باشد و تلاش ها برای برطرف کردن این موانع تاکنون کافی نبوده است.
به گزارش پایگاه رسمی اطلاع‌رسانی مجمع جهانی اهل بیت(ع) ـ کشور افغانستان، یک کشور آسیایی با اکثریت مسلمان است. چین، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، ایران و پاکستان در همسایگی این کشور قرار دارد. کابل پایتخت افغانستان و قندهار، هرات، مزار شریف و جلال‌آباد، بزرگترین شهرهای این کشور است.
پیروان مذهب حنفی (اهل‌سنت) در افغانستان در اکثریت و شیعیان امامیه و اسماعیلیه در اقلیت هستند. درصد شیعیان در این کشور، بین ۲۵٪ تا ۳۰٪ برآورد شده است. هزاره بزرگترین قوم شیعه در افغانستان و سادات، هراتی‌ها، قزلباش‌ها و گروه‌هایی از بلوچ‌ها، تاجیک‌ها و پشتون‌ها دیگر دسته‌های شیعه در این کشور هستند.
رواج تشیع در سرزمین افغانستان از زمان صدر اسلام بوده و گسترش آن در دوره بنی‌عباس و با مهاجرت علویان به خراسان، و سپس همزمان با ایلخانان و صفویه اتفاق افتاده است. از زمان حکومت عبدالرحمن‌خان (۱۲۵۹ـ۱۲۸۰ش/۱۸۸۰ـ۱۹۰۱م) که شیعیان بخصوص هزاره‌ها به سختی سرکوب و کشتار شده و خودمختاری آنان سلب شد، تا سقوط طالبان در ۱۳۸۰ ش شیعیان مورد تهدید و سرکوب بودند.
پس از برپایی نظام سیاسی بر پایه انتخابات تا روی‌کار آمدن دوباره طالبان در آخرین روزهای مرداد ۱۴۰۰ش، اوضاع شیعیان به بهبودی نسبی رسیده بود؛ گرچه سیاست آن حکومت نیز خالی از تبعیض نسبت به شیعیان نبود و حملات تروریستی متعددی علیه شیعیان بخصوص هزاره‌ها صورت گرفت. در آن دوره شیعیان در افغانستان چندین حزب، گروه اجتماعی، نهاد و مرکز دینی، حوزوی و دانشگاهی، رسانه، نمایندگان پارلمانی و اندکی مقام ارشد حکومتی داشتند. در امارت اسلامی طالبان، هیچ مقام ارشد حکومتی از شیعیان انتخاب نشد و آنان دوباره مورد تبعیض و محرومیت قرار گرفته‌اند.
شیعیان امامیه افغانستان تا پیش از سرکوب و کشتار توسط عبدالرحمن در اواخر قرن ۱۳ شمسی، در چند مکان مشخص و نه پراکنده زندگی می‌کردند. قزلباش‌ها در کابل و غزنی و قندهار، هزاره‌ها در هزاره‌جات و مزار شریف، و هراتی‌ها در هرات. پس از سیاست‌های عبدالرحمان در سرکوب و کشتار شیعیان بخصوص هزاره‌ها، آنان در بیشتر نقاط افغانستان و نیز کشورهای همسایه پراکنده شدند. اکنون شیعیان در چهار ولایت دایکندی، میدان وردک، غزنی و بامیان و ده‌ها شهر اکثریت دارند، و بصورت اقلیت‌های بزرگ و کوچک در همه ولایات زندگی می‌کنند.
آنچه در پی می آید گفتگویی کوتاه با آیت الله «سید محسن حجت» از علمای شیعه در کشور افغانستان است که در حاشیه هفتمین اجلاس مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) صورت گرفت.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به کوشش: باقری
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ابنا: لطفا در ابتدا خودتان را معرفی کنید
من سید محسن حجت از علمای کشور افغانستان هستم که هم اکنون در شهر کابل پایتخت این کشور، سکونت دارم و فعالیت های مختلفی را در این شهر انجام می دهم.
ابنا: شیعیان افغانستان با چه معضلاتی روبرو هستند؟
در ابتدا باید دانست که شیعیان در افغانستان در اقلیت قرار دارند و حدود یک چهارم جمعیت این کشور را تشکیل می دهند، حتی اهل سنت جمعیت شیعیان افغانستان را کمتر از این رقم می دانند. اقلیت بودن موجب شده است که موانع مختلفی پیش روی شیعیان در افغانستان وجود داشته باشد و تلاش ها برای برطرف کردن این موانع تاکنون کافی نبوده است. از جمله این موانع، عدم در اختیار داشتن امکانات لازم برای تبلیغ برای شیعیان در افغانستان همچون دسترسی به کتاب های مختلف و برگزاری برنامه های تبلیغی به صورت آزادانه است.
ابنا: مجمع جهانی اهل بیت(ع) چه کمک هایی می تواند به شیعیان افغانستان داشته باشد؟
یکی از ظرفیت های خوب مجمع جهانی اهل بیت(ع)، مجموعه ویکی شیعه است که این مجموعه می تواند محتوای خوبی را بدون نیاز به کتاب به مخاطبان بدهد و پربار کردن هر چه بیشتر ویکی شیعه، کار لازم و مفیدی است. زبان پشتو، زبان یک سوم جمعیت افغانستان است و تقویت هر چه بیشتر زبان پشتو ویکی شیعه، مهم است.
باید بدانیم که بسیاری از شیعیان افغانستان کتاب های خود را به صورت پی دی اف از اینترنت دریافت می کنند چون یا قدرت خرید نسخه های کاغذی کتاب ها را ندارند و یا این که کتاب های مورد نیازشان در خود افغانستان وجود ندارد.
مجمع جهانی اهل بیت(ع) همچنین می تواند کتابچه های کوچک مورد نیاز مردم عادی را با هماهنگی علما و حوزه های شیعی افغانستان به دست شیعیان این کشور برساند. امکان انتقال بسیاری از مسائل از طریق دادن کتابچه ها و جزوات به مردم وجود دارد.
ابنا: انقلاب اسلامی ایران چه تاثیراتی بر روی افغانستان گذاشت؟
بسیاری از مردم افغانستان در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران، طرفدار انقلاب بودند و در زمان رحلت امام خمینی(ع)، عزای عمومی در افغانستان اعلام شد. اما امروز به دلیل اقدامات تبلیغی آمریکا علیه ایران و عدم پاسخ ایران به این تبلیغات، وضعیت به گونه دیگری است.
آمریکا در افغانستان آب را گل آلود کرده است و ما باید روشنگری کنیم. آمریکا به لحاظ رسانه ای در افغانستان قوی تر از ایران عمل کرده است و به همین دلیل شاهد بودیم که پس از شهادت سردار سلیمانی، مجلس بزرگداشت رسمی برای این شهید در افغانستان، برپا نشد. ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، کارهای زیادی در افغانستان انجام داد، اما نتوانست سود کامل را از کارهای خود ببرد.
ابنا: عملکرد رسانه ای ایران در افغانستان در چه وضعیتی قرار دارد؟
هر حرکتی چه اسلامی و چه غیراسلامی در هر جای دنیا، دوستان و دشمنان خود را دارد. از سوی دیگر هم می دانیم که دشمن به دنبال سوژه است، این در حالی است که عملکرد رسانه ای جمهوری اسلامی ایران، ضعیف است.
میلیون ها نفر از مهاجران افغانستانی در ایران ساکن هستند و زندگی راحت تری برای آنها به نسبت افغانستان فراهم شده است اما این عملکرد مناسب جمهوری اسلامی در جهان انعکاس پیدا نکرده است. از سوی دیگر شاهدیم که بازداشت یک تبعه افغانستان توسط پلیس، انعکاس جهانی پیدا می کند و این خبر رسانی ها دشمن ساز است.
رهبر انقلاب بر جهاد تبیین و روشنگری تاکید دارند و زحمت های انقلاب اسلامی ایران بدون جهاد تبیین کم رنگ می شود. صدا و سیمای ایران امکانات زیادی در اختیار دارد و می تواند با تولید مستند به زبان های مختلف جلوی تحریفات را بگیرد.
ابنا: چه راهکارهایی برای ایجاد ارتباط بین شیعیان در جهان پیشنهاد می کنید؟
لازم است هر اقدامی در این زمینه منسجم و همراه با برنامه مدون و به صورت منطقه ای همراه با نظارت باشد تا اثر مطلوب را به وجود آورد و هزینه های صورت گرفته هدر نرود. به عنوان مثال در افغانستان شاهد وجود نمایندگی های مجمع جهانی اهل بیت(ع) در شهرهای کابل و هرات و مزار شریف هستیم که باید این نمایندگی ها به صورت یکپارچه عمل کنند.
ابنا: برگزاری اجلاس مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) چه اهمیتی دارد؟
برگزاری این اجلاس، ضروری است و موجب دیدار شیعیان مناطق مختلف جهان با یکدیگر و آشنا شدن آنها با فرهنگ های هم می شود. مشخص شدن ضرورت ها و آشنایی اعضای مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) با موانع و مشکلات یکدیگر از جمله فواید دیگر اجلاس است اما این اجلاس به گونه مفید برگزار شود و از برگزاری برنامه های طولانی و مطرح شدن صحبت های غیرضروری خودداری شود تا بعد از صرف این همه وقت و زحمت و هزینه، نتیجه عالی اخذ گردد.
منبع: خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا
عضو افغانستانی مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) گفت: شیعیان در افغانستان در اقلیت قرار دارند و حدود یک چهارم جمعیت این کشور را تشکیل می دهند. اقلیت بودن موجب شده است که موانع مختلفی پیش روی شیعیان در افغانستان وجود داشته باشد و تلاش ها برای برطرف کردن این موانع تاکنون کافی نبوده است.
به گزارش پایگاه رسمی اطلاع‌رسانی مجمع جهانی اهل بیت(ع) ـ کشور افغانستان، یک کشور آسیایی با اکثریت مسلمان است. چین، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، ایران و پاکستان در همسایگی این کشور قرار دارد. کابل پایتخت افغانستان و قندهار، هرات، مزار شریف و جلال‌آباد، بزرگترین شهرهای این کشور است.
پیروان مذهب حنفی (اهل‌سنت) در افغانستان در اکثریت و شیعیان امامیه و اسماعیلیه در اقلیت هستند. درصد شیعیان در این کشور، بین ۲۵٪ تا ۳۰٪ برآورد شده است. هزاره بزرگترین قوم شیعه در افغانستان و سادات، هراتی‌ها، قزلباش‌ها و گروه‌هایی از بلوچ‌ها، تاجیک‌ها و پشتون‌ها دیگر دسته‌های شیعه در این کشور هستند.
رواج تشیع در سرزمین افغانستان از زمان صدر اسلام بوده و گسترش آن در دوره بنی‌عباس و با مهاجرت علویان به خراسان، و سپس همزمان با ایلخانان و صفویه اتفاق افتاده است. از زمان حکومت عبدالرحمن‌خان (۱۲۵۹ـ۱۲۸۰ش/۱۸۸۰ـ۱۹۰۱م) که شیعیان بخصوص هزاره‌ها به سختی سرکوب و کشتار شده و خودمختاری آنان سلب شد، تا سقوط طالبان در ۱۳۸۰ ش شیعیان مورد تهدید و سرکوب بودند.
پس از برپایی نظام سیاسی بر پایه انتخابات تا روی‌کار آمدن دوباره طالبان در آخرین روزهای مرداد ۱۴۰۰ش، اوضاع شیعیان به بهبودی نسبی رسیده بود؛ گرچه سیاست آن حکومت نیز خالی از تبعیض نسبت به شیعیان نبود و حملات تروریستی متعددی علیه شیعیان بخصوص هزاره‌ها صورت گرفت. در آن دوره شیعیان در افغانستان چندین حزب، گروه اجتماعی، نهاد و مرکز دینی، حوزوی و دانشگاهی، رسانه، نمایندگان پارلمانی و اندکی مقام ارشد حکومتی داشتند. در امارت اسلامی طالبان، هیچ مقام ارشد حکومتی از شیعیان انتخاب نشد و آنان دوباره مورد تبعیض و محرومیت قرار گرفته‌اند.
شیعیان امامیه افغانستان تا پیش از سرکوب و کشتار توسط عبدالرحمن در اواخر قرن ۱۳ شمسی، در چند مکان مشخص و نه پراکنده زندگی می‌کردند. قزلباش‌ها در کابل و غزنی و قندهار، هزاره‌ها در هزاره‌جات و مزار شریف، و هراتی‌ها در هرات. پس از سیاست‌های عبدالرحمان در سرکوب و کشتار شیعیان بخصوص هزاره‌ها، آنان در بیشتر نقاط افغانستان و نیز کشورهای همسایه پراکنده شدند. اکنون شیعیان در چهار ولایت دایکندی، میدان وردک، غزنی و بامیان و ده‌ها شهر اکثریت دارند، و بصورت اقلیت‌های بزرگ و کوچک در همه ولایات زندگی می‌کنند.
آنچه در پی می آید گفتگویی کوتاه با آیت الله «سید محسن حجت» از علمای شیعه در کشور افغانستان است که در حاشیه هفتمین اجلاس مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) صورت گرفت.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به کوشش: باقری
برگزاری این اجلاس، ضروری است و موجب دیدار شیعیان مناطق مختلف جهان با یکدیگر و آشنا شدن آنها با فرهنگ های هم می شود. مشخص شدن ضرورت ها و آشنایی اعضای مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) با موانع و مشکلات یکدیگر از جمله فواید دیگر اجلاس است اما این اجلاس به گونه مفید برگزار شود و از برگزاری برنامه های طولانی و مطرح شدن صحبت های غیرضروری خودداری شود تا بعد از صرف این همه وقت و زحمت و هزینه، نتیجه عالی اخذ گردد.